Aktualna wersja na dzień 20:54, 13 cze 2017

Włodzimierz Marciński

Informatyk. Pracę zawodową rozpoczął w 1972 roku, w Instytucie Maszyn Matematycznych w Warszawie w zakładzie ds. zastosowań administracyjnych i zastosowania w tym sektorze towarzyszą mu przez całą pracę zawodową.

W IMM, a następnie jako kierujący pracownią pilotowych wdrożeń zakładów MERA tworzy oprogramowanie systemowe i aplikacyjne dla produkowanych w Polsce komputerów. Jest twórcą wielu zastosowań teleinformatycznych w administracji, gospodarce, telewizji oraz w sporcie. Przez dwa lata w ramach seminarium doktorskiego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki pracował nad zagadnieniami rozproszonego przetwarzania danych. Pracy doktorskiej nie ukończył z powodu śmierci promotora i … wielu zajęć, którym się poświęcał.

W 1982 roku przeszedł do tworzącego się w Polsce sektora prywatnego. W przedsiębiorstwie polonijnym CompuTex prowadził pion zastosowań systemów komputerowych. Jako jeden z pierwszych w Polsce tworzył programy użytkowe na komputerze personalnym IBM PC. Opracował oprogramowanie użytkowe dla potrzeb zarządzania małymi o średnimi firmami, jakimi wówczas były przedsiębiorstwa polonijne. Było to wówczas pierwsze tego typu rozwiązanie. Zostało ono później powielone w kilkudziesięciu firmach.

W roku 1985 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych gdzie powierzono mu zadanie kierowania procesem informatyzacji polskiej służby zagranicznej. W latach 1988 -1992 przebywał w ambasadzie polskiej w Kolonii, gdzie opracował kompleksowy system informatyczny, dzięki któremu np. proces udzielenia wizy skrócony został w jednego miesiąca do dwóch dni. System ten został powielony w innych polskich placówkach w Niemczech i stał się wzorem dla systemów instalowanych w innych krajach. Od 1992 roku pełni funkcję pełnomocnika ministra ds. rozwoju informatyki w MSZ. Wprowadza w służbie dyplomatyczno-konsularnej pierwsze sieci oraz wykorzystanie internetu.

W latach 1995 – 1998 jest członkiem Rady ds. Teleinformatyki przy Prezesie Rady Ministrów – organie doradczym w kwestiach informatyzacji państwa. W tym czasie przegotował dokument „Sytuacja zawodowa i płacowa informatyków zatrudnionych w administracji publicznej” będący głosem całego środowiska.

Od marca 1998 r; do lipca 2004 r. był I Radcą w Przedstawicielstwie RP przy Unii Europejskiej w Brukseli gdzie odpowiadał za proces negocjacji akcesyjnych w obszarze telekomunikacji, technologii informatycznych oraz społeczeństwa informacyjnego. Po uzyskaniu członkostwa w UE, uczestniczył jako przedstawiciel Polski w pracach grup roboczych Rady Unii Europejskiej. Poza działalnością służbową utrzymuje ścisłe kontakty z krajowym środowiskiem teleinformatycznym starając się przenosić tematy, nad którymi pracuje Unia Europejska na grunt krajowy tak, aby lepiej przygotowywać się do członkostwa. Publikuje artykuły w prasie fachowej, uczestniczy w szeregu konferencjach. Od roku 2001 jest członkiem Forum Społeczeństwa Informacyjnego w Polsce. W Brukseli jest polskim przedstawicielem w eEurope Advisory Group.

W lipcu 2004 r. został mianowany podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki i Informatyzacji – odpowiedzialnym za zagadnienia działu administracji publicznej – Informatyzacja. Funkcje tę pełnił do listopada 2005 r., tj do zakończenia kadencji rządu. Nadzorował szereg inicjatyw i działań jak np. przyjęcie ustawy o informatyzacji, stworzenie założeń kierunkowych do planu informatyzacji państwa, przygotowania projektu sieci teleinformatycznej administracji publicznej (STAP), konsolidacji zamówień publicznych w sektorze IT administracji, opracowanie koncepcji e-PUAP, autobusu internetowego itd.. Był wnioskodawcą wprowadzenia ulgi na korzystanie z Internetu szerokopasmowego. Jako przedstawiciel Polski aktywnie działa na rzecz przeciwstawienia się dyrektywie UE dopuszczającej patentowanie oprogramowania komputerowego i w imieniu Polski ją oficjalnie wetuje.

W latach 2006 -2008, ponownie w MSZ, jest pełnomocnikiem ministra ds. wdrożenia systemu informacyjnego Schengen, w randze ambasadora.

W latach 2008-2011 jest dyrektorem Departamentu Społeczeństwa Informacyjnego w MSWiA współtworząc m.in. przyjętą przez rząd strategię rozwoju społeczeństwa informacyjnego do roku 2013.

Po powołaniu Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji rezygnuje z funkcji dyrektora i poświęca się kadrom IT administracji publicznej. Jako pełnomocnik ministra ds. rozwoju kompetencji cyfrowych w administracji jest inspiratorem projektu „Nowoczesne kadry informatyki administracji publicznej; narzędzia wymiany doświadczeń i podnoszenia umiejętności” integrującego środowisko IT administracji. W ramach projektu powołana została rada dyrektorów czy zorganizowane zostały profilowane studia podyplomowe dla kadry informatyków administracji publicznej.

Od 2012 roku pełni funkcję Lidera Cyfryzacji w Polsce oraz członkiem sieci narodowych liderów zainicjowanej przez przewodniczącego KE. Jest sygnatariuszem kilku listów otwartych i apeli Liderów Cyfryzacji. Jest inicjatorem powołania Szerokiego Porozumienia na Rzecz Umiejętności Cyfrowych – dobrowolnego zrzeszenia instytucji, firm oraz organizacji chcących współpracować oraz aktywnie przyczyniać się do upowszechniania kompetencji cyfrowych. PTI jest od samego powstania partnerem Szerokiego Porozumienia. Porozumienie współorganizuje oraz wspiera szereg inicjatyw. Jednymi z nich jest opracowanie i upowszechnianie Manifestu na rzecz rozwoju kompetencji cyfrowych w Polsce czy Memorandum w sprawie nauki programowania w szkołach.

Funkcję Lidera Cyfryzacji kontynuuje do dziś.

Utrzymuje stałe relacje z Ministerstwem Cyfryzacji, które ostatnio (kwiecień 2017) skierowało do niego propozycje prowadzenia projektu Centrum Mistrzostwa Informatycznego, którego celem jest udzielanie wsparcia najzdolniejszej młodzieży oraz zaangażowanym edukatorom.

Od grudnia 2016 roku jest wiceprzewodniczącym Rady ds. Kompetencji Cyfrowych Sektora IT, koordynowanej przez PTI.

Był długoletnim ekspertem w sprawach informatyki Rady Europy oraz członkiem dwóch kadencji Komitetu Informatyki PAN, a także członkiem zarządu Mazowieckiego Oddziału PTI. Jest wieloletnim członkiem rady programowej Forum Teleinformatyki.

Za swoją działalność społeczną, na wniosek środowiska teleinformatycznego został w roku 2013 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Włodzimierz Marciński: profil w polskiej Wikipedii